Simpele dingen als koffiezetten zijn soms een hele uitdaging voor mij.
Zeker omdat ik het meestal in een nog half-slapende toestand moet doen.
Een klein lepeltje, vol met fijn donker stof in een witte keuken voorzichtig naar een naar achter geschoven bijna onzichtbare filter brengen?
Een klein spasme kan grote gevolgen hebben 🙂
Soms roep ik naar mijn lief: “Nu niet in de keuken komen aub.“
Dan komt ze toch achter de hoek kijken, terwijl ik nog de rommel die ik gemaakt heb probeer te verbergen en dan schieten we meestal keihard in de lach. Lichtheid en humor, samen met momenten van acceptatie kunnen veel verschil maken.
Ik ben heel blij met mijn geduldig lief.