Sinds mijn eerste hersentumor in 1992 ben ik altijd blijven zoeken naar betere oplossingen. Het spreekt vanzelf dat het leven voor niemand terug wordt zoals het was na een hersenletsel, maar dat neem niet weg dat de wetenschap verder blijft evolueren. Probeer elk noodzakelijk medicijn altijd in vraag te stellen en blijf onderzoeken of er betere alternatieven komen.
Kort na mijn hersentumor die alle hormonen uitschakelde kreeg ik een hormoon Minrin dat zorgt voor de vochthuishouding in je lichaam. Moet je drinken of moet je plassen, om het (te) eenvoudig voor te stellen.
Ik kreeg de vloeibare vorm, waar ik met een buisje de vloeistof in mijn neus moest snuiven en keer op keer ging dat mis. Het medicijn was absoluut onbetrouwbaar, doordat er zoveel factoren (allergie, verkoudheid, niezen…) konden misgaan. Oh, en had ik al gezegd dat je het spul in de koelkast moest bewaren?
Als ik naar een voorstelling of film ging zat ik de hele tijd met een bijna ontploffende blaas. Elke film werd in stukken gesneden door plasstops midden in de plot. Hoe later het werd hoe sneller liters drinken en liters plassen elkaar begonnen opvolgen, als de Minrin uitgewerkt was.
Bijzonder onaangenaam.
Later kon ik via mijn professor endocrinologie Dhr. Vandeweghe proefpersoon zijn voor een nieuwe, vaste vorm van het product. Ik kon dus jaren voor de rest van de wereld dit nieuwe comfort ervaren van draagbare kleine pilletjes.
Blijf altijd verder zoeken naar meer comfort!
Wees ook niet bang om oplossingen te zoeken waar gezonde mensen heel erg negatief over doen. Een antidepressivum voor gezonde mensen, is iets compleet anders dan een antidepressivum voor zieke mensen.
Heel veel sterkte in je zoektocht!