Door de vele “breinbreuken” is mijn geheugen er niet zo erg goed aan toe.
Ik heb vooral last met gezichten, plaatsen en niet zo wereldschokkende dagelijkse gebeurtenissen.
Vroeger zei ik wel eens, dat je als kind vooral goed de dagen onthield dat je ofwel een corrigerende tik tegen je gezicht had gekregen of dat je ergens onverwacht een ijsje had gekregen. Bij mij is dat op de één of andere manier nog altijd een beetje zo.
Wat niet actief onthouden wordt, verdwijnt.
In het Duits heet opslaan “speichern“, wat ik een mooi woord vind.
Je spijkert alledaagse dingen actief en bewust aan je muur vast.
Ik fotografeer ook alles met mijn telefoon (mensen, huizen, situaties, zelfs zichten uit wachtkamers…).
Maar dat neemt niet weg, dat er dan toch nog af en toe gênante situaties ontstaan.
Zie ook : prjcts.be.