In de aanloop tot mijn eerste ziekte, begin 1992 dronk ik meer en meer water. Ik dronk de hele tijd, dag en nacht. Wat ik dronk plaste ik 30 seconden later terug uit, om onmiddellijk daarop weer het waterglas te gaan vullen. Op een gemiddelde dag dronk ik meer dan 10 liter water.
Een emmer.
Simpele dingen als koffiezetten zijn soms een hele uitdaging voor mij.
Zeker omdat ik het meestal in een nog half-slapende toestand moet doen.
Een klein lepeltje, vol met fijn donker stof in een witte keuken voorzichtig naar een naar achter geschoven bijna onzichtbare filter brengen?
Een klein spasme kan grote gevolgen hebben :)
Vandaag vier jaar geleden, werd mijn namiddag onderbroken door een eerste herseninfarct, thuis in de zetel. Een hele hoop lichamelijke signalen en tonnen angst en onbegrip, overmanden mij. Ik wist plots niet meer hoe de eenvoudigste dingen, zoals een douchegordijn, werkten. Ik liep de trap op, in vol vertrouwen dat - zoals altijd, mijn benen mij zouden dragen, maar die dag viel ik er lossendoor, alsof ze niet bestonden.
